De spannende ontwikkeling van dorpje tot kuuroord

In het begin was er een boortoren

Bad Füssing: op zoek naar olie, maar legendarische geneeskrachtige bron gevonden

De geschiedenis in hoofdpunten

Het wonder van Neder-Beieren, ofwel het geschenk van de wonderlijke natuur diep onder het dal van de Inn. Het wereldwijd bekende kuuroord aan de Inn niet ver van Passau, met accommodatie voor ruim 13.500 bezoekers in sanatoria, kuurhotels, hotels en pensions, was ooit een boerendorpje van zes boerderijen. De ontwikkeling van een klein dorpje tot een toonaangevende badplaats en kuuroord is pas een aantal jaren geleden begonnen.

Het begin en de eerste successen

De ontwikkeling tot badplaats begon voor de Tweede Wereldoorlog toen er op het hoogste regeringsniveau een bodemonderzoek werd ingesteld. Het instituut dat hiermee was belast, liet onderzoek uitvoeren naar bodemschatten in onze streek door de toenmalige Beierse Aardoliemaatschappij. De eerste proefboringen werden uitgevoerd op een veld even buiten het dorpje. Op een diepte van ongeveer 1.000 meter werd geen olie en zelfs geen aardgas aangetroffen, maar iets dat veel waardevoller bleek te zijn. Onder een druk van bijna 6 bar spoot er plotseling thermaal water uit de grond. De bron had een temperatuur van 56 °C en leverde 3.000 liter water per minuut. Dat was in 1938.

Met het oog op de badplaatsen in Noord-Bohemen, een regio die sinds kort weer deel uitmaakte van het Duitse rijk, verbood de nationale raad van toezicht op de badplaatsen het gebruik van het thermaal water. Dat betekende dat de ontwikkeling van Füssing pas in 1945 van start kon gaan toen Karlsbad, Franzensbad en Marienbad in het vroegere Bohemen vanuit Duitsland vrijwel niet meer te bereiken waren.

Buitenlanders die na de oorlog in een zogenaamd DP-kamp in de buurt waren ondergebracht, maakten aanvankelijk gebruik van het thermaal water om te wassen. Aan officieren van de geneeskundige dienst die in het kampement werkten, komt de eer toe dat zij als eersten de buitengewone geneeskracht van het water ontdekten. Toen het nieuws over een serie succesvolle genezingen de ronde deed, richtte het Balneologische Instituut van de Universiteit München in Füssing een dependance op van de medisch-klimatologische faculteit die onder leiding stond van artsen. In november 1953 publiceerde het instituut een rapport waaruit bleek dat de bron in Füssing ideaal was voor de behandeling van verlammingsverschijnselen, artrose, bepaalde huidaandoeningen en reumatische aandoeningen van spieren en gewrichten.

Door het rapport en met name de enthousiaste uitlatingen van patiënten die in Bad Füssing genezing of op z’n minst verlichting hadden gevonden, raakte de bron binnen de kortste keren bekend tot ver buiten de grenzen van Beieren.

De gebruiksrechten voor de thermale bron in Bad Füssing, die aanvankelijk nog in handen waren van de Beierse Aardoliemaatschappij, werden in 1955 overgedragen aan een particuliere onderneming met de naam Thermalbad Füssing GmbH. Nog in hetzelfde jaar breidde dit bedrijf de kuurfaciliteiten uit en begon ook op bescheiden schaal met het opzetten van inrichtingen voor de medische begeleiding van de gasten. In 1955 vestigde zich ook de eerste kuurarts in Füssing.

In de beginperiode werden de ontwikkelingen nog geremd door het ontbreken van gemeentelijke voorzieningen voor de waterverzorging en de afvoer van afvalwater, het tekort aan bouwrijpe percelen en andere zaken die onontbeerlijk zijn voor een kuuroord.

De gemeente Safferstetten was in die tijd, met 600 inwoners en een begroting van 40.000 Duitse Mark, noch bestuurlijk noch financieel bij machte deze voorzieningen te verschaffen.

Toen de opvallende successen bij de genezing van patiënten bekend raakten bij de regering van de Vrijstaat Beieren, kwam er geld vrij voor de ontwikkeling van Füssing.
Maar eerst moest er een instantie worden gevonden die de verantwoordelijkheid voor deze taak op zich kon nemen. De doelcorporatie Bad Füssing, bestaande uit het district Neder-Beieren, de vroegere Landkreis Griesbach in het Rottal en de vroegere gemeente Safferstetten, aanvaardde in 1958 deze opgave.
De gemeente stelde een uitbreidingsplan op onder begeleiding van de afdeling ruimtelijke ordening van de regering van Neder-Beieren, de dienst bouw- en woningtoezicht van het Beierse Ministerie van Binnenlandse Zaken en de bekende stedenbouwkundige Prof. Angerer van de TH München. Om de plannen te kunnen realiseren moest er eerst een ruilverkaveling plaatsvinden die percelen opleverde waarop kon worden gebouwd. Tegelijkertijd deden de eigenaren van de grondstukken afstand van 27% van de verkavelde percelen (40 ha) ten gunste van de doelcorporatie voor openbaar gebruik als straten, stoepen, parkeerplaatsen en groenvoorzieningen.
De doelcorporatie kon nu een begin maken met het bouwrijp maken van de percelen en in 1961 werd het eerste kurhaus geopend.

Een verdere mijlpaal in de ontwikkeling van Füssing was bronboring II in opdracht van de Vrijstaat Beieren in 1963, en een volgende boring in 1964 door het doktersechtpaar Zwick. De aanvoer van geneeskrachtig water naar Füssing was nu verzekerd en daarmee ook de mogelijkheid verdere inrichtingen voor behandelingen te bouwen. Daartoe telden het kuurpark (een investering van meer dan DM 4 miljoen), het kleine kurhaus met muziekkiosk, de kuurtuin, verblijfsruimten en leeszalen.

De regering van Beieren gaf blijk van haar waardering voor de inspanningen die de particuliere en publieke partners zich getroostten om het kuuroord te ontwikkelen en verleende Füssing op 10 december 1969 het recht de aanduiding ‘Bad’ toe te voegen aan de plaatsnaam.

Als gevolg van een plaatselijke herstructurering werden op 1 april 1971 de gemeenten Egglfing am Inn, Safferstetten en Würding samengevoegd tot de nieuwe gemeente Bad Füssing die toen ruim 6.300 inwoners telde. Deze fusie werd op 1 januari 1972 verder uitgebreid met de gemeente Aigen am Inn.

Het grote kurhaus

Door de populariteit van het inmiddels bekende zwavelsulfide-natrium-bicarbonaat-chloride-houdende thermaal water met een temperatuur van 56 °C nam ook het geneeskundige programma van Bad Füssing steeds verder in omvang toe, en al gauw was de kleine kuurzaal met 450 zitplaatsen te klein – met name voor lezingen over geneeskundige onderwerpen. Dit was aanleiding voor verdere ontwikkelingen:

1980 opening van een nieuw, groot kurhaus met

• een grote kuurzaal, 950 zitplaatsen, totale oppervlakte ruim 800 m², met een galerij boven de zaal, middelgroot toneel (hoofdtoneel 144 m², voortoneel 170 m²)
• foyer en garderobes
• conferentieruimte, 170 m², door vouwwand aan te passen
• leeszaal, 175 m²
• bioscoop met ongeveer 150 zitplaatsen,160 m², 11 oplopende stoelrijen
• speel-, schrijf- en verblijfsruimten
• restaurant met ruim 150 zitplaatsen en terras op het zuiden 

De capaciteit van het grote kurhaus, samen met die van het kleine kurhaus, is berekend op de toekomstige ontwikkeling van Bad Füssing, met name voor wat betreft conferenties en alles wat daarbij hoort.

Inmiddels heeft het kuuroord, dat een rol van belang speelt onder de Beierse badplaatsen, een plaats bereikt aan de top van de Europese kuuroorden. In 1980 kon voor het eerst de 100.000e gast binnen één jaar worden begroet, in 1988 werden er meer dan 3 miljoen overnachtingen geregistreerd. In 1999 werden er 228.802 gasten en 2.989.505 overnachtingen geteld. In 2011 was het aantal gasten gestegen naar 284.241 en het aantal overnachtingen naar 2.582.165. Het aantal bezoekers die voor een dag naar Bad Füssing komen wordt geschat op 1,2 miljoen.

Aantal bedden beschikbaar voor gasten: ca. 14.733
Inwonersaantal: ca. 7.270